De complexiteit vraagt om solidariteit - Caecile van Gorp over de kracht van regionale samenwerking
Regioverhalen
“Ik zie de onderwijsregio’s als een teken van de tijdsgeest. De mentaliteit verandert langzaam: van ieder voor zich naar samen complexe problemen oplossen. Dat kan ook niet anders, zeker in het onderwijs. Denk bijvoorbeeld alleen al aan het thema statushouders/internationals. Je kunt als schoolbestuur niet zonder andere partijen een routing opzetten om statushouders met een in Nederland geldige onderwijsbevoegdheid kansen te geven in Nederland. Door ze de taal te leren, bij te scholen in pedagogiek, vakdidactiek en natuurlijk over culturele verschillen. Dat lukt je alleen samen met andere regionale partners, zoals lerarenopleidingen, gemeenten en andere schoolbesturen. Het maakt hierbij niet uit voor welke school we deze vakmensen vooruit helpen als ze er maar komen. De Realisatie-Eenheid is bij het vormen van onderwijsregio’s heel belangrijk. Zij nemen het initiatief, brengen partijen bij elkaar, organiseren de samenwerking en zorgen ervoor dat de verschillende partijen van die samenwerking leren: wat werkt wel en wat niet. Zo zetten we allemaal stappen vooruit.”

Wie: Caecile van Gorp, een linking pin tussen onderwijsregio’s en beleidsmedewerkers van het ministerie van OCW.
Kracht onderwijsregio’s: Het bij elkaar brengen van partijen en de samenwerking succesvol helpen maken.
Stap naar voren: Niet (meer) denken in concurrentie maar aan het gezamenlijke belang: goed onderwijs voor elke leerling in de regio.
De onderwijsregio’s hebben een ideale schaalgrootte
Caecile is vanuit de Realisatie-Eenheid de linking pin tussen onderwijsregio’s en de beleidsmedewerkers van het ministerie van OCW. Caecile: “We hebben nog te vaak een landelijke aanpak voor regionale uitdagingen en dat kan aardig schuren”. Als onderwijsregio’s hebben we meer middelen om het personeelstekort gezamenlijk aan te pakken en tegelijkertijd staan we in direct contact met de mensen in de regio’s. Zo weten we wat er speelt en wat er nodig is. Caecile zorgt ervoor dat de signalen uit de onderwijsregio’s op een goede manier bij het ministerie terecht komen (en andersom). Hiervoor is ze voortdurend in gesprek met de regioadviseurs van de RE. Zo kunnen we als Onderwijsregio’s een stap naar voren zetten.
We hebben nog te vaak een landelijke aanpak voor regionale uitdagingen
Elke onderwijsregio heeft een eigen weg om vooruit te komen
Wat die signalen zijn? Caecile geeft een voorbeeld: “in de noordelijke onderwijsregio’s, maar net zo goed in – zeg - Zeeland hebben we niet zozeer te maken met een acuut personeelstekort, maar wel met specifieke uitdagingen. Scholen en klassen zijn er kleiner en de afstand tussen verschillende scholen is groter. Dat betekent dat je te maken hebt met leraren die op verschillende scholen tegelijkertijd werken. En meerdere aanstellingen hebben van bijvoorbeeld 0,3 fte. De organisatie daarvan is voor mij een schoolvoorbeeld van een uitdaging, waarbij de onderwijsregio’s het verschil kunnen maken. Want als je niet samenwerkt, dan ga je elkaar tegenwerken. De complexiteit vraagt hier om solidariteit. Als het gezamenlijke doel is goed onderwijs voor elke leerling in de regio, dan moet je dat gezamenlijk aanpakken.
Samenwerken is niet meteen makkelijk maar geeft uiteindelijk energie
Het is voor iedereen binnen de onderwijsregio wennen. Er zijn partijen die al langer met elkaar samenwerken en partijen die voor het eerst samen vooruit willen. Caecile: “Ik snap dat de regio’s zoekende zijn. We hebben toch best lang gewerkt met de gedachte dat je elkaars concurrenten bent. Nu wil je juist samenwerken en dat vraagt flexibiliteit en vooral een andere houding: we hebben uiteindelijk allemaal hetzelfde doel. Dus stap uit je comfortzone, dat is niet makkelijk maar ik zie dat het wel veel energie geeft”.
Meer weblogberichten
Reactie toevoegen
U kunt hier een reactie plaatsen. Ongepaste reacties worden niet geplaatst. Uw reactie mag maximaal 2000 karakters tellen.
Reacties
Er zijn nu geen reacties gepubliceerd.